Pırlantayı iki parmağınızla tutun ve üzerine ağzınızdan sıcak nefes üfleyin.
Gerçek pırlanta ısıyı hemen dağıtır, bu yüzden buğu anında kaybolur.
Sahte taşlarda ise buğu birkaç saniye kalır.
Kısa ipucu: Hızla buhar kayboluyorsa, pırlanta olma ihtimali yüksektir.
Bir bardağa soğuk su doldurun ve pırlantayı içine bırakın.
Gerçek pırlanta yüksek yoğunluğa sahiptir ve hemen dibe batar.
Zirkon veya cam taşlar genellikle yüzeyde yüzer veya yavaş batar.
Pırlantayı düz bir gazete sayfasının veya bir metin parçasının üzerine koyun.
Eğer harfleri net bir şekilde görebiliyorsanız, taş muhtemelen sahtedir.
Gerçek pırlanta ışığı o kadar güçlü kırar ki, arkasındaki yazılar bulanık veya görünmez olur.
Pırlantayı güçlü bir ışık (örneğin telefon flaşı) altında tutun.
Gerçek pırlanta, beyaz ve renkli ışık parlamaları (ateş) üretir.
Sahte taşlarda genellikle tek tonlu, donuk bir parlama görülür.
Bir pırlantayı birkaç saniye çakmakla ısıtın ve hemen sonra soğuk suya bırakın.
Gerçek pırlanta ısıl şoktan etkilenmez; kırılmaz.
Ancak cam veya zirkon taşlar genellikle çatlar.
⚠️ Uyarı: Bu testi dikkatli yapın — taşın montürü (metal kısmı) zarar görebilir.
Gerçek pırlantalar genellikle değerli metallerle (beyaz altın, platin) birlikte kullanılır.
Yüzüğün iç kısmında “14K”, “18K”, “PT” veya “750” gibi damgalar varsa, bu iyi bir işarettir.
Damga yoksa taşın sahte olma ihtimali artar.
Bir kuyumcu lupasıyla (10x büyüteç) pırlantayı yakından inceleyin.
Gerçek pırlantalarda genellikle doğal hatalar (inklüzyon) bulunur.
Kusursuz derecede temiz bir taş ise, laboratuvar üretimi veya taklit olabilir.
Bu yöntemler pırlantanın gerçek olup olmadığını anlamada ön fikir verir, ancak kesin sonuç değildir.
En doğru sonuç için, pırlantanızı sertifikalı bir kuyumcuya veya gemoloji laboratuvarına göstermelisiniz.
💬 Bonus öneri:
Eğer pırlantanızda GIA, HRD veya IGI sertifikası varsa, sertifika numarasını online sorgulayarak taşın orijinalliğini doğrulayabilirsiniz.
